من که خیلی راحت ازدواج کردم!!
تقریبا داشتم وارد 20 سال می شدم که شوقی در وجودم ایجاد شد برای ازدواج.
دیگر
کمتر با دوستانم ارتباط داشتم ، نمی دانم چرا هر وقت در میان دوستانم بودم
احساس می کردم که تمام خوشی های ما مصنوعی است و خوشی بالاتری هم وجود
دارد همش در فکر بودم ، احساس می کردم که من الان مانند یک پرنده تک بال
هستم و نیاز دارم به یک بال دیگر تا بتوانم پرواز کنم .
مسئله
را با برادر بزرگترم که یک سال از خودم بزرگتر است در میان گذاشتم ، او
سال گدشته ازدواج کرده بود . و با استقبال برادر مواجه شدم .
من
از لحاظ مالی کمی می ترسیدم که نکند یک وقت نتوانم زندگی را بگردانم. آخه
ما طلبه ها فقط شهریه می گیریم ، که سال 92 اگر متاهل می شدیم 200 هزار
تومان می شد .
برادرم کمی در
مورد برکت صحبت کرد و این که خدا روزی را می رساند و بسیاری از دوستان
دیگه که متاهل شده بودند همین حرف را تاکید میکردند حتی وقتی از یکی از
اقوام که راننده نیسان هست و عقیده درست و حسابی هم ندارد پرسیدم و او هم
گفت که خدا را شکر خدا روزی را می رساند.
من دیگر عزمم جزم شده بود که ازدواج کنم
خلاصه بعد از یک سال بلاخره متاهل شدم.
الان که این مطلب را می نویسم یک سال و نیم از ازدواجم می گذرد . خدا را شکر خیلی راضی هستم.
همه
افرادی که به من در دوران مجردی می گفتند که ما الان خرج خودمون رو نداریم
، نون خور اضافه می خوای چیکار میگویم ، اصلا این گونه نیست خدا را شکر
خدا روزی را می رساند .
البته
این موضوع را نباید فراموش کرد که اگر قناعت در کار نباشد این راحتی بدست
نمی آید ، همان گونه که امام علی(ع) می فرمایند: بزرگترین ثروت قناعت است.
ما
از همان مراسم خواستگاری ساده گرفتیم و خدا را شکر هم طرف مقابل هم ساده
گرفتند ، همان طور در مراسم های عقد عروسی و ... هم همین طور بود.
نتیجه گیری :
به
تمامی دوستانی که مجرد هستند ، پیشنهاد می کنم که این عمل را که امروزه
به همه واجب است رابه بهانه های مختلف تاخیر نیاندازند ، که اگر این کار را
نکنند دچار وسواس می شوند . البته بزرگترین مشوق ازدواج من یک کتاب بود که
مرا تشویق کرد که در 22 سالگی ازدواج کنم و آن کتاب مقام معظم رهبری حضرت
آیت الله خامنه ای بود که نام این کتاب "مطلع عشق" است که به تمامی دوستان پیش نهاد می کنم که حتما حتما این کتاب را مطالعه کنند .
